دیپ فیک در واقع تداوم روند وانمایی رسانه ای است که منجر به دور شدن مخاطبان از واقعیت ها می شود.
در فرآیند خلق کردن، سیستم یک چهره یا صدا را دریافت کرده و تلاش می‌کند آن را عیناً خلق کند، سیستم دوم این محصول را با نسخه اصلیش مقایسه کرده و شباهت چیزی که تولید شده با اصل آن را بررسی می‌کند.
هرچند جلوی کار او گرفته شد، اما بعد از این حرکت بود که موجی از چنین کپی کردن‌هایی به راه افتاد و ویدئو‌های دیپ فیک زیادی در حوزه‌های مختلف ساخته شد. برنامه‌هایی مانند FakeApp، DeepFaceLab، FaceSwap و myFakeApp برنامه‌هایی هستند که نمونه ساده شده این تکنیک را ارائه می‌کنند.
مشکل دیگر استفاده از این تکنیک در فعالیت‌های مجرمانه و انواع کلاهبرداری است. همچنین گروه‌های مختلف سیاسی می‌توانند با استفاده از دیپ فیک ویدئو‌های جعلی از سیاستمداران مختلف ساخته و بر مسائل سیاسی و انتخاباتی تأثیر بگذارد. البته دیپ فیک کاربرد‌های مفیدتری هم دارد. سینما، بازار و تبلیغات از بزرگترین کاربران این تکنولوژی هستند.
یکی از مفیدترین ویدئو‌های مثبتی که به کمک دیپ فیک تولید شد، ویدئویی از یک فوتبالیست مشهور خارجی بود که به ۹ زبان درباره خطرات ابتلا به بیماری مالاریا توضیح می‌داد.
سال ۲۰۱۴ یان گودفلو، یکی از پژوهشگران نامدار عرصه یادگیری ژرف و هوش مصنوعی در آمریکا، سیستم شبکه‌های رقابتی مولد را که به اختصار (GAN Generative Adversarial Network) نام دارند، به دنیای تکنولوژی معرفی کرد؛ GANها از جمله می‌توانستند به عنوان ابزاری مفید در سیستم‌های هوش مصنوعی برای تولید عکس‌ها و ویدیو‌هایی که حالا آن‌ها را دیپ فیک می‌نامیم، به کار روند.
